พุทธศาสนสุภาษิต : ความเพียร

กาลาคตญฺจ น หาเปติ อตฺถํ            คนขยันย่อมไม่พร่าประโยชน์ชั่วตามกาล

วิริเยน ทุกฺขมจฺเจติ            คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร

ปฏิรูปการี ธุรวา     อุฏฺฐาตา วินฺทเต ธนํ คนมีธุระหมั่นทำการงานให้เหมาะเจาะ ย่อมหาทรัพย์ได้

น นิพฺพินฺทิยการิสฺส     สมฺมทตฺโถ วิปจฺจติ ประโยชน์ย่อมไม่สำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยเบื่อหน่าย

หิยฺโยติ หิยฺยติ โปโส     ปเรติ ปริหายติ คนที่ผลัดวันประกันพรุ่งย่อมเสื่อม ยิ่งว่ามะรืนนี้ยิ่งเสื่อม

อปฺปเกนปิ เมธาวี     ปาภเฏน วิจกฺขโณ สมุฏฺฐาเปติ อตฺตานํ     อณุํ อคคึว สนฺธมํ 
ผู้มีปัญญาเฉลียวฉลาดย่อมตั้งตนได้ด้วยต้นทุนแม้น้อย เหมือนคนก่อไฟน้อยขึ้นฉะนั้น

อฏฺฐาตา กมฺมเธยฺเยสุ     อบฺปมตฺโต วิธานวา สมํ กปฺเปติ ชีวิตํ     สมภตํ อนุรกฺขติ 
ผู้ขยันในหน้าที่การงาน ไม่ประมาท เข้าใจเลี้ยงชีพพอสมควร จึงรักษาทรัพย์ที่หามาได้

โย จ วสฺสสตํ ชีเว     กุสีโต หีนวีริโย เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย     วิริยํ อารภโต ทฬฺหํ 

ผู้เกียจคร้าน มีความเพียรเลว พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี ส่วนผู้ปรารภความเพียรมั่นคง 
มีชีวิตอยู่เพียงวันเดียวก็ประเสริฐกว่า

โกสชฺชํ ภยโต ทิสฺวา     วิริยารมฺภญฺจ เขมโต อารทฺธวิริยา โหถ     เอสา พุทธานุสาสนี 
ท่านทั้งหลายจงเห็นความเกียจคร้านเป็นภัย และเห็นการปรารภความเพียรเป็นความปลอดภัย 
แล้วปรารภความเพียรเถิด นี้เป็นพุทธานุศาสนี

สพฺพทา สีลสมฺปนฺโน     ปญฺญวา สุสมาหิโต อารทฺธวิริโย ปหิตตฺโต     โอฆํ ตรติ ทุตฺตรํ 
ผู้ถึงพร้อมด้วยศีล มีปัญญา มีใจมั่นคงดีแล้ว ปรารภความเพียรตั้งตนไว้ในกาลทุกเมื่อ ย่อมข้ามโอฆะที่ข้ามได้ยาก